Νοέμβριος 2018, 9 με 25
Τεχνοχώρος Φάμπρικα
Μεγάλου Αλεξάνδρου 125 κ' Ευρυμέδοντος
Κεραμεικός
Ώρες: 11 π.μ. με 11:30 μ.μ.
Ο τίτλος της έκθεσης έχει δοθεί γιατί οι φωτογραφίες είναι μέσα στο αστικό περιβάλλον που καθορίζει την δουλειά μου, δεδομένου ότι πάντοτε φωτογραφίζω σε εξωτερικούς χώρους αξιοποιώντας τα στοιχεία της πόλης σε συνδυασμό με τον άνθρωπο. Αναδεικνύοντας φόρμες, υφές, μέσα από την πλαστική και την σύνθεση, αξιοποιώντας τα μέσα της αμιγούς φωτογραφίας. Μακριά από το προφανές των διανοητικών σκέψεων, σκηνές καθημερινότητας, συνηθισμένες, αποκτούν άλλο βάρος. Με σκοπό από το “τίποτα” να δημιουργηθούν εικόνες με ένταση.
Αντιμετωπίζοντας την φωτογραφία δημιουργικά, αντιλαμβάνεσαι το σπάνιο προνόμιο που έχεις, να δημιουργείς με φως, ως το μόνο υλικό που σου έχει δοθεί. Έτσι θα πρέπει να μάθεις να σμιλεύεις το φως, μέσα από τις μορφές και τις εκφάνσεις τους, δημιουργώντας εικόνες που έχουν λόγο για να υπάρξουν. Επίσης αντιλαμβάνεσαι το χρόνο που έχει τρεις όψεις: Ο εξωτερικός χρόνος, που είναι η κίνηση και οι αλλαγές του πραγματικού και είναι η αφετηρία της δημιουργίας. Ο χρόνος έτσι όπως εμφανίζεται το φως στην διάρκεια της μέρας, πλάθοντας τις μορφές. Ο χρόνος της δημιουργίας που αντιπροσωπεύει το βλέμμα, την σκέψη και την ύπαρξη του δημιουργού. Οι τρεις αυτές εκδοχές του χρόνου θα πρέπει να συμπίπτουν την στιγμή της δημιουργίας.
Η δημιουργία στη φωτογραφία είναι συνυφασμένη με την διάρκεια της στιγμής που είναι ανεπαίσθητη στην αντίληψη και χρειάζεται μια ξεχωριστή αίσθηση για να μπορείς να δημιουργείς με ένστικτο, μεταγγίζοντας την ύπαρξη σου σε αυτό που δημιουργείς ή να καταφέρνεις να "σημειώνεσαι μέσα στη στιγμή όταν καταφέρεις να την ανοίξεις και να της δώσεις διάρκεια”. Το βλέμμα αντιπροσωπεύει την σκέψη που καθιστά την ισορροπία στην σύνθεση των μορφών, είναι το μέσο της συνομιλίας με τον εξωτερικό κόσμο και την οργάνωση του σε ένα πλαίσιο. Βλέπω στη φωτογραφία σημαίνει σκέφτομαι, αισθάνομαι, υπάρχω.
Η δημιουργία είναι μια διαρκής πάλη με το υλικό ώστε να εκφραστεί το ανείπωτο. Φωτογραφίζω σημαίνει δημιουργώ τον δικό μου κόσμο και χρειάζεται μια γλώσσα που θα εκφράσεις την πραγματικότητα με υπερβατική μορφή. Έτσι που στιγμές ασήμαντες αποκτούν θεατρικότητα παίρνουν γλυπτική αξία, μεταμορφώνονται. Είναι η ικανότητα να δημιουργείς το άπειρο μέσα από το πεπερασμένο. Εκφράζοντας αληθινές αιτίες της ύπαρξης.